Suriye’de 2011’de çıkan iç savaştan kaçarak Lübnan’ın doğusundaki Arsal kentine sığınan yaklaşık 60 bin Suriyeli aile içler acısı halde hayatta kalmaya çalışırken, tesirli olan çetin kış kaideleri, Kovid-19 hastalığı ve ülkedeki ekonomik kriz ömrü felç ediyor. 35 bin nüfuslu 1400 rakımlı dağlık Arsal’daki 150 kampta kurulan 6.500 çadırda soğuk kış aylarını geçirmeye çalışan Suriyeli mülteciler, yağmur ve kara dayanmayan çadırlarda yaşarken bilhassa çocuklar, hastalar ve yaşlılar hayatlarını tehdit eden çok sert şartlara karşı gayret ediyor.
”SURİYELİ SIĞINMACILAR EN TEMEL GEREKSİNİMLERDEN YOKSUN”
Beşere Kıymet Veren Dernekler Federasyonu’nun (İDDEF) Arsal’daki saha inceleme grubunun bildirdiği müşahede ve röportajlarda ağır kar yağışı, su baskını ve önemli yoksulluğun yaşandığı kamplarda çaresizce yardım beklendiği ve kamp sakinlerinin en temel gereksinimlerden mahrum olduğu belirtildi. İDDEF’ten yapılan açıklamada görüşlerine yer verilen saha inceleme takımı, ”Arsal’daki çadırlarda insanlık dramı yaşanıyor. On binlerce Suriyeli aileye besin, battaniye, yatak ve yakacaktan oluşan kış yardımına gereksinim duyuyor. Yokluk ve yoksulluğa Lübnan’daki Kovid-19 hastalığı ve ekonomik kriz de eklenince sığınmacı kardeşlerimiz hayatlarını idame ettiremiyor. Kış, her yıl mültecilere musallat olan, naylon ve kartondan yapılmış çadırlarını yok eden, onları dört bir yandan hapseden bir hayalet üzere tesirli oluyor. Bu kasvetli havada kendilerini ömrün temel gereksinimlerinden, ısıtmadan, yiyecekten ve hatta ilaçlara erişimden uzak buluyorlar” tabirlerini kullandı.
”KOROAVİRÜS 30 KİŞİNİN VEFATINA SEBEP OLDU”
Dondurucu soğukta yaşama ümidini kaybeden ailelerin Kovid-19 hastalığından da olumsuz etkilendiği tabir edilen açıklamada, ”Suriyeli mülteciler kurtuluş limanı olarak görüp sığındıkları Arsal’da soğuk ve yokluğun yanında dünyayı saran pandemiden de olumsuz etkilendi. Birinci Koronavirüs olayının görülmesiyle hastalıkla da uğraş eden mülteci kardeşlerimizden birinci ayda 30 kişi hayatını kaybetti. Bünyanul El-Kalmun ve Mesakinu El-Kalmun kamplarında durum tehlikeli hale geldiği için her iki kamp Arsal mahallî idaresince giriş çıkışlara kapatıldı. Yalnızca yardım kuruluşları ve kimi devlet kurumlarının girebildiği kamplarda durum her geçen gün ciddileşti. Meyyit sayısının her geçen gün arttığı kamplarda her gün bir kişinin hayatını kaybettiği belirlendi. O denli ki birkaç yıl evvel bölgede soğuktan donan beşerler ölürken, pandemi yahut soğuktan kaynaklı bu türlü bir insanlık dramının tekrarlanmaması için bölgeye acil yardım çalışması yapılması gerekiyor” kelamlarına yer verildi.
”BETON YAPILAR YIKILDI, ÇADIRDA YAŞAMAYA BAŞLADILAR”
Lübnan’ın betonarme yapıları yıkmasıyla Suriyeli sığınmacıların çadırlara mahkum edildiği belirtilen açıklamada, ”İç savaştan kaçarak Arsal’a gelen ve birinci vakitler beton mesken yaparak yaşama tutunan mültecilerin hayatı Lübnan’ın beton yapıları yıkması nedeniyle karardı. Çadırlara mahkum edilen ailelerin hayatı kış geldiğinde kabusa dönüşüyor. Ağır kar yağışı nedeniyle çadırlar çöktüğü üzere, karın erimesiyle akan sular çadırları basıyor. Kış vakti oluşan fırtınaların sertliği sıcaklığın -4 yahut -10’a ulaşmasıyla adeta vefattan kaçan Suriyeli mültecileri bombalıyor ve sığınmacılara dayatılan bu sıkıntı şartlar derin yaralar bırakıyor. Günlük temel besin gereçlerinin fiyatları çok kıymetli ve en kolay geçim kaynağı için yapılan günlük harcama 15 Dolar’a tekabül ediyor. Et alamayan aileler bulgur, mercimek, pirinç ve yağ üzere temel gereksinimleri karşılamaya çalışıyor. Kamplarda yaşayanların yüzde 80’i işsiz, kalan yüzde 20’si ise çok düşük fiyatlarla kolay işlerde çalışıyor. Buna rağmen beton konut yapmalarına müsaade vermeyen Lübnan, savaş mağduru ailelerden 15 Dolar’a denk gelen günlük çadır kirası alıyor. Birçok aile ise bu kirayı ödeyemiyor” denildi.
”GIDAYA, GİYSİYE, SOBAYA VE ISINMAYA GEREKSİNİMİMİZ VAR”
İki torunuyla 7 yıldır çadırda ömür gayreti veren Faize Halid Elvuheybi, en büyük gereksinimlerinin besin ve ısınma olduğunu söylerek; ”Benim yaşım 53 ve iki yetim bana emanet. Torunlarımın yetiştirilmesiyle ben ilgileniyorum. Ömrümüz bu çadırda geçiyor. Onlar için besine, giysiye, sobaya, yakacağa ve battaniyeye gereksinimim var. En büyük arzum çadırımızın yenilenmesidir zira çok makus durumda ve yağış olduğunda su olduğu üzere alt tarafından içeriye doluyor. Nereden para bulup gereksinimlerimi gidereceğim. Ben bu yetimlere bakabilmek ve muhtaçlıklarını karşılayabilmek istiyorum. Ay sonu geldi ve var yer kirası için ödeme yapmamız gerekiyor. Bizler memlekette kışı severdik ancak artık kış mevsimini sevmiyoruz ve kışın gelmesini istemiyoruz. Bizlere yardım edin ey Müslümanlar iki yetimim var ve kimse bu konuda bana yardım etmiyor” dedi.
Engelli kocası ve hasta oğluyla hayata tutunmaya çalışan Umm Hassan ise, kışın soğuğundan ya da yazın sıcağından korumayan bir çadırda çaresizce gelecek yardımları bekliyor. Evsiz kalma korkusu yaşayan Umm Hassan, ”Allah’tan öteki kimsemiz yok. Çok şükür yaşayıp gidiyoruz. Ne yapabiliriz ki? durumuz makus farkındayız. Lakin mecbur buna da sabrediyoruz. Durumumuz yeni değil ve Suriye’den bu yana tahammül ediyoruz. Lakin daha fazla nereye kadar? Ben çocuklarımı da getirdim, onlar da bu sıkıntıyı çekiyorlar. Vallahi mazlumuz makûs durumdayız. Mazlumuz. Biz ayaklanma falan bilmeyiz. Dışarı çıkmamıza bile müsaade vermediler. Her şey göz nazaran göre oldu. Her şeyi Allah biliyor. Evet buralar bizim konutumuz yuvamız değil ancak mecburuz, sabrediyoruz” tabirlerini kullandı.
Kaynak: Haber7